How can the use of ‘selfies’ into material patterns confront one’s concept of self representation?
(Hoe kan het verwerken van ‘selfies’ in materiele patronen iemands concept van zelf representatie confronteren? )
Eigenlijk kunnen we het woord selfie niet meer horen. Toch is het iets wat heel erg speelt. Wij zijn zelf best wel anti-selfie. Niet dat we het nooooit doen, maar we zijn er niet zo erg mee bezig. In onze omgeving merken wij dat mensen echt tijd maken om een selfie te nemen. Ben je gezellig met vrienden op stap, moeten er constant foto’s gemaakt worden van hoe leuk je het op dat moment wel niet hebt. Echt gezellig.
Zitten we pas echt in het moment als je daar een foto van maakt? Wij gaan deze week onszelf geforceerd fotograferen. Een selfie is altijd geforceerd, toch? Of kan zoiets spontaan gaan? 10 per dag was de afspraak. Altijd als ik mezelf iets met aantallen opleg, wilt het niet lukken. Dus vandaar de grote hoeveelheid. We leven in een wereld waarin we permanent moeten genieten, of er in ieder geval voor zorgen dat dat zo lijkt. De constant drang van mensen om foto’s van zichzelf te maken zorgt er toch voor dat je niet kan genieten? Of juist wel? Een foto van jezelf maken is 1 ding, maar deze vervolgens publiceren Is een 2e ding. Mensen die hele collages van zichzelf maken. Is een van jezelf niet genoeg?
Wat betekent een like voor jou? Laat je je foto nog op je fb-pagina staan, als je niet snel genoeg likes krijgt?
Selfies we maken ze overal, ook in alle kamers van het huis. is this the real you? We zijn gefascineerd door alle opties waar je tegenwoordig foto op kunt printen. Geef een plek aan al die momenten met je selfie. do you like me know? Komen al die foto’s van jezelf nu niet eng dichtbij?
Wat als we selfies overal in huis, op alle spullen een plek geven. Omdat we onszelf graag overal zien en verlangen naar bevestiging van het publiek, permanent genieten van jezelf
Tot nu toe blijven de meeste selfies vooral op je telefoon of gepubliceerd op social media. Wat nou als we het selfie patroon in beeld brengen in de openbare ruimte. Bijvoorbeeld door je selfies te draagbaar te maken, want in principe is het een representative van jou, of niet?
Zitten we pas echt in het moment als je daar een foto van maakt? Wij gaan deze week onszelf geforceerd fotograferen. Een selfie is altijd geforceerd, toch? Of kan zoiets spontaan gaan? 10 per dag was de afspraak. Altijd als ik mezelf iets met aantallen opleg, wilt het niet lukken. Dus vandaar de grote hoeveelheid. We leven in een wereld waarin we permanent moeten genieten, of er in ieder geval voor zorgen dat dat zo lijkt. De constant drange van mensen om foto’s van zichzelf te maken zorgt er toch voor dat je niet kan genieten? Of juist wel? Een foto van jezelf maken is 1 ding, maar deze vervolgens publiceren Is een 2e ding. Mensen die hele collages van zichzelf maken. Is een van jezelf niet genoeg? Wat betekent een like voor jou? Laat je je foto nog op je fb-pagina staan, als je niet snel genoeg likes krijgt?
Selfies we maken ze overal, ook in alle kamers van het huis. is this the real you?
We zijn gefascineerd door alle opties waar je tegenwoordig foto op kunt printen. Geef een plek aan al die momenten met je selfie. do you like me know? Komen al die foto’s van jezelf nu niet eng dichtbij?
Wat als we selfies overal in huis, op alle spullen een plek geven. Omdat we onszelf graag overal zien en verlangen naar bevestiging van het publiek, permanent genieten van jezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten